ΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ
Το πιοβασικό μέσο αποθήκευσης αρχείων στον υπολογιστή μας είναι ο Σκληρός Δίσκος που βρίσκεται στο εσωτερικό του
Ο σκληρός δίσκος ανήκει στο είδος των μαγνητικών μέσων αποθήκευσης, τα οποία εγγράφουν τις πληροφορίες σε ένα μαγνητικό υλικό, με το οποίο είναι καλυμμένος ένας στρογγυλός δίσκος. Το μαγνητικό αυτό υλικό είναι παρόμοιο με το υλικό που χρησιμοποιείται στις μαγνητοταινίες και στις κασέτες εγγραφής ήχου.
Πριν από αρκετά χρόνια το μαγνητικό μέσο αποθήκευσης που χρησιμοποιούσαν οι υπολογιστές ήταν ο φορητός δίσκος φλόπυ (floppy disk) ή δισκέτα. Είχε μικρή χωρητικότητα, και για να χρησιμοποιήσει κάποιος ένα floppy disk το έβαζε στην ειδική συσκευή του υπολογιστή του, τον οδηγό δισκέτας (floppy disk drive ή FDD). Έτσι διάβαζε αρχεία που είχε αποθηκεύσει στη δισκέτα ή έγραφε καινούργια σε αυτήν, και όταν τελείωνε έβγαζε τη δισκέτα από τον οδηγό και την αποθήκευε στο κουτί της μέχρι να την ξαναχρειαστεί.
Τρία είδη δισκετών που χαρακτηρίζονται από τη διάμετρο του δίσκου στο εσωτερικό τους: 8 ιντσών- 5,25 ιντσών- 3,5 ιντσών. Όσο μεγαλύτερη η δισκέτα τόσο παλιότερο είναι το είδος.
Η δισκέτες ήταν λεπτές και εύκαμπτες (εκτός από το πιο πρόσφατο είδος των 3,5 ιντσών) και ο δίσκος στο εσωτερικό τους είχε το πάχος ενός πολύ λεπτού χαρτιού.
Μία ανοιγμένη δισκέτα 3,5 ιντσών μέσα από την οποία έχουμε βγάλει το μαγνητικό δίσκο
Οι δισκέτες δε χρησιμοποιούνται πλέον γιατί η χωρητικότητά τους είναι μικρή για το μέγεθος των σημερινών συνηθισμένων αρχείων, είναι ευαίσθητες και καταστρέφονται εύκολα, και είναι δύσχρηστες σε σχέση με πιο σύγχρονα φορητά μέσα αποθήκευσης.
Η πρόοδος όμως της τεχνολογίας μας επέτρεψε σε δίσκους μικρής διαμέτρου να μπορούμε να εγγράψουμε πολύ μεγάλο όγκο δεδομένων. Με αυτήν την πρόοδο οδηγηθήκαμε στους σκληρούς δίσκους που χρησιμοποιούμε σήμερα οι οποίοι, σε σχέση με όσα αναφέραμε προηγουμένως, έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Ο δίσκος που είναι καλυμμένος με το μαγνητικό υλικό είναι μεταλλικός και σκληρός (και γι αυτό το λόγο οι συσκευές αυτές λέγονται "σκληροί δίσκοι").
- Στο εσωτερικό της συσκευής δεν υπάρχει μόνο ένας δίσκος για εγγραφή δεδομένων, αλλά περισσότεροι, ο ένας επάνω από τον άλλον.
- Είναι αυτόνομη συσκευή όπου είναι ενσωματωμένα και ο δίσκος στον οποίο αποθηκεύουμε δεδομένα και ο οδηγός (drive) που διαβάζει και γράφει δεδομένα στο δίσκο.
Υπάρχουν δύο βασικά είδη σκληρών δίσκων, ανάλογα με το μέγεθος (τη διάμετρο) του δίσκου στο εσωτερικό τους: 3,5 ιντσών και 2,5 ιντσών. Οι πρώτοι (μεγαλύτεροι) χρησιμοποιούνται κυρίως σε επιτραπέζιους υπολογιστές και οι δεύτεροι (μικρότεροι) χρησιμοποιούνται κυρίως σε φορητούς υπολογιστές.
Σκληρός δίσκος 3,5 ιντσών που τοποθετείται στο εσωτερικό υπολογιστή
(Φωτογραφία: Darkone)
Σκληρός δίσκος 2,5 ιντσών που τοποθετείται στο εσωτερικό υπολογιστή
Το εσωτερικό ενός ανοιγμένου σκληρού δίσκου
Το εσωτερικό ενός ανοιγμένου σκληρού δίσκου σε μεγέθυνση. Φαίνονται οι δίσκοι αποθήκευσης δεδομένων, ο ένας επάνω από τον άλλον, και η κεφαλή ανάγνωσης και εγγραφής δεδομένων κάθε δίσκου.
(Φωτογραφία: Klaus Eifert)
Ένα άλλο είδος σκληρών δίσκων είναι οι εξωτερικοί σκληροί δίσκοι. Οι δίσκοι αυτοί δεν τοποθετούνται μέσα στους υπολογιστές, αλλά είναι αυτόνομες φορητές συσκευές που τις μεταφέρουμε για να έχουμε μαζί μας τα αρχεία μας. Συνδέονται με τους υπολογιστές με καλώδιο, συνήθως με βύσμα USB.
Και αυτοί διακρίνονται σε 3,5 και 2,5 ιντσών. Οι μικρότεροι (2,5'') συνήθως παίρνουν το ρεύμα που τους χρειάζεται για να λειτουργήσουν από το καλώδιο USB, ενώ οι μεγαλύτεροι (3,5'') συνήθως παίρνουν το ρεύμα που τους χρειάζεται για να λειτουργήσουν από ξεχωριστό τροφοδοτικό που μπαίνει στην πρίζα.
Εξωτερικοί σκληροί δίσκοι. Οι δύο μεγαλύτεροι είναι 3,5 ιντσών (το πιο συνηθισμένο μέγεθος αυτού του είδους είναι αυτό του μαύρου δίσκου αριστερά). Ο μικρότερος μπροστά είναι 2,5 ιντσών. Παρατηρήστε ότι στους δίσκους 3,5 ιντσών συνδέονται δύο καλώδια (ένα για μεταφορά δεδομένων μέσω σύνδεσης USB και ένα για παροχή ρεύματος) ενώ στο δίσκο 2,5 ιντσών συνδέεται μόνο ένα καλώδιο USB (μέσω του οποίου μεταφέρονται δεδομένα και ρεύμα).
[πηγή:https://www.123neo.com]