ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Θεοφάνεια

Την ημέρα των Θεοφανίων (Φώτων) ξεκινά από τον ναό του Αγίου Αθανασίου πομπή που, περιφερόμενη σε κεντρικά σημεία της πόλης, καταλήγει στην παραλία της Αμφιλοχίας, δίπλα στην κεντρική πλατεία «μπαστούνι», όπου και γίνεται η ρίψη του Σταυρού.

Γιορτή Πολιούχου Αγ. Αθανασίου

Ανήμερα της γιορτής του πολιούχου Αγίου Αθανασίου (18 Ιανουαρίου)  και μετά τη δοξολογία στον ομώνυμο ναό ακολουθεί η λιτάνευση της ιερής εικόνας, με τη συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου, των Αρχών της πόλης καθώς και την κατανυκτική παρουσία πλήθους κόσμου. 

Αποκριές – Καθαρά Δευτέρα

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών η γιορτή των Αποκρεών έχει καταστεί σημείο αναφοράς για την περιοχή. Στην πόλη αναβιώνουν έθιμα που αντλούν την καταγωγή τους από λαϊκές δοξασίες και παραδόσεις οι οποίες χάνονται μέσα στον χρόνο. Οι τριήμερες εκδηλώσεις ανοίγουν με το θεατρικού δρώμενο «Πανάρατος» που αντλεί στοιχεία και επιρροές από την «Ερωφίλη» του Χορτάτση. Σε αυτή την προσπάθεια ανακίνησης της κληρονομιάς της πόλης, γίνεται και η «αναπαράσταση» στιγμών της ζωής του τοπικού ήρωα - στη συνείδηση και φαντασία του λαού (αφού η «καταγωγή» του είναι από την Αμφιλοχία) - «μπάρμπα Γιώργου», κλασσική φιγούρα στον μπερντέ των καραγκιοζοπαιχτών. Την παραμονή της Καθαράς Δευτέρας όπου το κέφι και το μπρίο των προηγούμενων ημερών αγγίζει κάθε εκδήλωση στην πόλη, η παρέλαση των μεταμφιεσμένων, που κορυφώνεται με το κάψιμο του «καρνάβαλου» στην παραλία της Αμφιλοχίας, γίνεται το φινάλε και η αφετηρία νέων αξέχαστων στιγμών διασκέδασης. Την επόμενη γιορτάζονται τα  «Κούλουμα» στο Τοπικό Διαμέρισμα Ανοιξιατίκου, ενώ στο Τ. Δ. Σπάρτου, στην παραλία «Κουλούρι», πραγματοποιείται η «Γιορτή Μυδιού».

Πάσχα - Περιφορά Επιταφίων

Τη Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η περιφορά των δύο Επιταφίων των ενοριών  του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Παρασκευής. Η πένθιμη πομπή, συμβολίζοντας το οικουμενικό μήνυμα της εθελοθυσίας του Θεανθρώπου, διασχίζει τον κεντρικό δρόμο της πόλης (Νικ. Στράτου) συγχρονισμένη με τα υποβλητικά εμβατήρια της Φιλαρμονικής του Δήμου. Το δράμα κορυφώνεται στην κεντρική πλατεία  «μπαστούνι» όπου τελείται η καταληκτική ακολουθία.

Πανακαρνάνεια – Βαρκαρόλα

Στο πλαίσιο των καλοκαιρινών εκδηλώσεων διοργανώνονται στην πόλη της Αμφιλοχίας - για 7 μέρες περίπου - τα «Πανακαρνάνεια», όπου κάτοικοι και επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν παραδοσιακούς χορούς, από τα χορευτικά τμήματα των πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής, θεατρικές παραστάσεις και να απολαύσουν μουσικές βραδιές έντεχνης και λαϊκής μουσικής.  

Άλλοτε ως εκδήλωση αγάπης και στην εποχή μας ως έθιμο, αναβιώνει τα 4 τελευταία χρόνια προς τα τέλη Ιουλίου η «Βαρκαρόλα». Σε παλαιότερους χρόνους οι κανταδόροι της περιοχής «περιδιάβαιναν» με μια βάρκα στην παραλία και τραγουδούσαν γεμάτοι ερωτική περιπάθεια «σκοπούς» που θα προσέλκυαν στην αγκαλιά του ερωτευμένου νέου το αντικείμενο της λατρείας του. Στις μέρες μας η απόληξη του Ιουλίου αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για να πλημμυρίσουν ξανά τα γαλήνια νερά του Αμβρακικού από τους μεθυσμένους ήχους κανταδόρικων στίχων και πειραγμάτων. Μουσικοί, τραγουδιστές, απλοί πολίτες πάνω σε μια σχεδία που «σέρνουν» βάρκες, διασχίζουν την παραλία ερμηνεύοντας, την ώρα που νυχτώνει, για τους επισκέπτες και τους κατοίκους της Αμφιλοχίας τραγούδια μιας περασμένης,  αλλά ωραίας εποχής.

 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

«Εμποροπανήγυρις» Αμφιλοχίας

Σημαντική, για την ιστορικότητα του χαρακτήρα της, εκδήλωση της πόλης είναι η «Εμποροπανήγυρις»^. μέγιστο προπολεμικά οικονομικό γεγονός για την περιοχή, καθώς συγκέντρωνε ολόκληρη την επαρχία Βάλτου, την Ευρυτανία και την επαρχία Βονίτσης και Ξηρομέρου. Μετείχαν σ’ αυτή έμποροι – εκθέτες απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και γίνονταν αγοραπωλησίες εγχώριων προϊόντων και ζώων (αλόγων, μουλαριών, κλπ). Είχε καθιερωθεί με το  Βασιλικό Διάταγμα της 12^ης Μαΐου 1908 ως «Εμποροζωοπανήγυρις» και τελούνταν αρχικά στις 20 κάθε Σεπτέμβρη, για να μετατεθεί το 1923, λόγω της υιοθέτησης του Γρηγοριανού ημερολογίου, για τις 3 Οκτώβρη. Στις μέρες μας η διοργάνωση του πανηγυριού έχει χάσει την λάμψη του παρελθόντος και δεν έχει τόσο έντονο εμπορικό περιεχόμενο, αποσκοπεί περισσότερο στη διατήρηση του ως αναπόσπαστου κομματιού της ντόπιας παράδοσης.